- дидан
- [ديدن]1. қобилияти биноӣ доштан, нигоҳ кардан, нигаристан2. дучор омадан бо касе ё чизе, вохӯрдан3. зиёрат, аёдат, хабаргирӣ аз аҳволи касе; мулоқот, дидорбинӣ: барои дидани касе рафтан4. дарёфтан, дарк кардан, фаҳмидан, донистан5. ҳисоб кардан, шумурдан: муносиб дидан, раво дидан, ҷоиз (на) дидан6. маҷ. аз сар гузаронидан; азоб дидан азобро аз сар гузаронидан, азият кашидан7. ҳамчун феъли ёридиҳанда дар таркибҳои феълӣ омада, маънои мушоҳида кардан, санҷидан, озмудан, аз назар гузаронидан, иҷро шудани амалеро мефаҳмонад: варақ зада дидан, кофта дидан, чашида дидан8. бо чанд калима ҳамроҳ омада, таркиби феълии монда месозад: зарар дидан, ҷазо дидан, ҷабр дидан; ба дидан ба назар. ., ба намуд…; ба (бо) як дидан а) бо як бор нигоҳ кардан, ба як назар; б) дар як лаҳза, зуд; то дидан то боздид; бад дидан // ганда дидан ҳисси нафрат доштан нисбат ба касе; маслиҳат дидан раво дидан, ҷоиз донистан, салоҳ дидан; машварат додан дар бораи коре ба касе; нағз дидан дӯст доштан, меҳр доштан нисбат ба касе ё чизе; рӯз дидан // умр дидан умр ба сар бурдан, зистан; тайёрӣ дидан тайёр шудан, омода шудан; чора дидан чораҷӯӣ кардан, чора ҷустан; бо (ба) ҳам дидан ҳамроҳ хӯрдан, якҷоя бо касе истеъмол кардан; шарикӣ тақсим кардан; рӯи чизеро ё касеро дидан расидан ба чизе, соҳиб шудан ба чизе; муяссар шудани чизе ба касе (мас., рӯи фарзандро дидани касе); ту дидӣ, ман надидам дидаву дониста чизеро ё кореро пинҳон кардан; фикри худро дидан ғами худро хӯрдан; дар пайи кори худ шудан; чашми дидан надоштан нафрат доштан; дидӣ, ки нашуд, монаш, ки равад (зарб.) кӯшиш кардӣ, ки натиҷа набахшид, ба ҳолаш бигзор (дар мавриди насиҳатро қабул накардани касе ё ҳосил нашудан аз коре гуфта мешавад)
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.